Fជំពូកទី ៥៖ សម្បថនៃធាតុបុរាណ (The Oath of the Ancient Elements)
ឈុតបើកឆាក៖ ការរហែកធាតុ
សុធា និង ណារីតា កំពុងត្រូវបាន អាគមបំបែកធាតុ របស់ លោកគ្រូ វីរៈ វាយប្រហារយ៉ាងខ្លាំងក្លា។ ពួកគេមានអារម្មណ៍ថា ធាតុស្រមោល និង ធាតុពន្លឺ នៅក្នុងខ្លួនរបស់ពួកគេកំពុងត្រូវបាន រហែក ចេញពីគ្នា។
វីរៈ ឈរនៅពីមុខពួកគេទាំងទឹកមុខម៉ឺងម៉ាត់។ "ខ្ញុំនឹងបញ្ចប់រឿងនេះ អ្នកជ្រើសរើស! នេះគឺជា កាតព្វកិច្ច របស់ខ្ញុំដើម្បីរក្សា តុល្យភាព របស់អាណាចក្រ!"
សុធា បានឱប ណារីតា យ៉ាងណែន។ គាត់បានដឹងថា ការប្រយុទ្ធដោយ កម្លាំង គឺមិនអាចឈ្នះបានទេ។ ពួកគេត្រូវតែប្រើ ចំណងធាតុ របស់ពួកគេវិញ។
"ចាំរឿងនិទានរបស់ វិញ្ញាណធាតុ ទេ ណារីតា? បុព្វបុរស របស់យើងបានបែកគ្នាដោយសារតែ សម្បថ មួយ!" សុធា និយាយទាំងពិបាកដកដង្ហើម។
ឈុតកណ្តាល៖ ការសម្រេចចិត្តបាត់បង់អាគម
ណារីតា បានយល់ពីអត្ថន័យ។ បុព្វបុរស របស់ពួកគេបានបែកគ្នាដើម្បីការពារ ធាតុ របស់ពួកគេពីការប៉ះទង្គិចគ្នា។ ប៉ុន្តែ សុធា និង ណារីតា មិនចង់បែកគ្នាទេ។
"យើងនឹងធ្វើ សម្បថ មួយ! តែមិនមែនជាការបែកគ្នាទេ!" ណារីតា ស្រែក។
ពួកគេបានចាប់ដៃគ្នា ហើយបិទភ្នែក។ ពួកគេបានប្រើ អាគមរួមបញ្ចូលគ្នា របស់ពួកគេ ដើម្បីបញ្ជូន សារធាតុសុទ្ធ របស់ពួកគេចេញពីខ្លួនទៅកាន់ ថ្មបន្តោងរលោង ដែលជា សោរវិញ្ញាណ របស់ពួកគេ។
"យើងសូមធ្វើ សម្បថ ថា ធាតុស្រមោលសុទ្ធ របស់ខ្ញុំ និង ធាតុពន្លឺសុទ្ធ របស់នាង នឹងត្រូវបាន បិទ នៅក្នុង ថ្មបន្តោង នេះជារៀងរហូត!" សុធា ស្បថ។ "យើងបោះបង់ អំណាចធាតុសុទ្ធ របស់យើង ដើម្បីអាចនៅជាមួយគ្នា!"
"យើងលះបង់ ជោគវាសនា របស់យើង ដើម្បីជ្រើសរើស សេចក្តីស្រឡាញ់ របស់យើង!" ណារីតា ស្បថដោយទឹកភ្នែក។
ឈុត climax តូច៖ ភាពរលាយនៃអំណាច
នៅពេលដែលពួកគេធ្វើ សម្បថ នោះ អាគមបំបែកធាតុ របស់ វីរៈ ស្រាប់តែ បាត់បង់ឥទ្ធិពល ភ្លាមៗ។ ថ្មបន្តោងរលោង បានបញ្ចេញពន្លឺដ៏ខ្លាំងក្លា ហើយបន្ទាប់មក ធាតុពន្លឺសុទ្ធ របស់ ណារីតា និង ធាតុស្រមោលសុទ្ធ របស់ សុធា បាន រលាយ ចេញពីខ្លួនរបស់ពួកគេ ហើយបានបិទនៅក្នុង ថ្មបន្តោង នោះ។
វីរៈ ភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង។ "មិនអាចទេ! អ្នកបាន លះបង់ អំណាចរបស់ខ្លួនឯង!"
សុធា និង ណារីតា ឥឡូវនេះបានក្លាយជា មនុស្សធម្មតា ដែលប្រើ អាគមរៀនសូត្រ របស់ពួកគេវិញ (ដូចជាអាគមស្រមោលកម្រិតទាប និងអាគមព្យាបាល)។ ពួកគេបានបាត់បង់ អំណាចធាតុសុទ្ធ ដ៏ធំសម្បើមរបស់ពួកគេ។
ឈុតបញ្ចប់៖ ការប្រឈមមុខដាក់គ្នាដោយកម្លាំងចិត្ត
វីរៈ បានខឹងសម្បារយ៉ាងខ្លាំង។ គាត់បានឃើញពួកគេជា ការប្រមាថ ដល់ សណ្តាប់ធ្នាប់ធាតុ។ គាត់បានបាញ់ អាគមធាតុបំបែក របស់គាត់ដោយផ្ទាល់មកលើពួកគេម្ដងទៀត។
"ខ្ញុំនឹងមិនអនុញ្ញាតឲ្យអ្នករស់នៅដោយគ្មាន អំណាចធាតុ ទេ!" វីរៈ ស្រែក។
សុធា បានឈរនៅពីមុខ ណារីតា ហើយប្រើ អាគមស្រមោល រៀនសូត្ររបស់គាត់ដើម្បីការពារ។ គាត់ដឹងថា អាគម របស់គាត់នៅមានកម្រិត តែ កម្លាំងចិត្ត របស់គាត់គឺនៅពេញលេញ។
"វីរៈ! យើងបានបោះបង់ ជោគវាសនា របស់យើងហើយ! តែយើងនៅតែមាន ជម្រើស របស់យើង!" ណារីតា ស្រែក។
ណារីតា បានចាប់ដៃរបស់ សុធា ហើយពួកគេបានបញ្ចូល អាគមរួមបញ្ចូលគ្នា របស់ពួកគេម្តងទៀត តែលើកនេះ វាមិនមែនជា ធាតុសុទ្ធ ទេ តែជា អាគមនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ សុទ្ធសាធ ដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយ ការលះបង់ របស់ពួកគេ។
ពួកគេត្រៀមខ្លួនរួចជាស្រេចដើម្បីប្រឈមមុខនឹង វីរៈ ដោយប្រើ កម្លាំងចិត្ត និង ជំនឿ របស់ពួកគេ។