ជំពូកទី ២៖ ការបះបោរនៃវិញ្ញាណ (The Spirit Uprising)
ឈុតបើកឆាក៖ តំបន់ប្រាសាទបាក់បែក
សុធា និង ណារីតា បានទៅដល់ តំបន់ប្រាសាទបាក់បែក នៅជាយក្រុង។ តំបន់នោះធ្លាប់ស្ងប់ស្ងាត់ តែឥឡូវនេះពោរពេញទៅដោយ វិញ្ញាណខ្សោយ រាប់រយកំពុងតែ រួបរួមគ្នា។ វិញ្ញាណទាំងនោះបានបង្កើតជា រូបធាតុវិញ្ញាណ ដែលមានពន្លឺពណ៌ប្រផេះ ហើយកំពុងវាយប្រហារ គ្រីស្តាល់ពន្លឺ តូចៗដែលស្ថិតនៅតាមតំបន់។
"ពួកគេកំពុងព្យាយាម បឺតយក ថាមពលពី គ្រីស្តាល់ពន្លឺ ដើម្បីឲ្យ សាមុត មានអំណាច!" ណារីតា និយាយ។ នាងបានប្រើ អាគមពន្លឺការពារ របស់នាងដើម្បីការពារគ្រីស្តាល់ដែលនៅជិតនាងបំផុត។
"យើងត្រូវតែ បំបែក ពួកគេចេញពីគ្នា។ ស្រមោល អាចបំបែកពួកគេបាន តែ ពន្លឺ ត្រូវតែធ្វើឲ្យពួកគេ ស្ងប់" សុធា ពន្យល់។
ឈុតកណ្តាល៖ ភាពអាស្រ័យនៃតុល្យភាព
សុធា បានបាញ់ អាគមស្រមោល របស់គាត់ទៅលើ រូបធាតុវិញ្ញាណ នោះ។ ស្រមោល បានចូលទៅក្នុងវិញ្ញាណទាំងនោះ ហើយបានធ្វើឲ្យពួកគេ បែកខ្ញែក ជាវិញ្ញាណតូចៗវិញ។ ប៉ុន្តែ វិញ្ញាណ ទាំងនោះមិនបានរត់គេចទេ តែបានត្រឡប់មករួមគ្នាវិញយ៉ាងលឿន។
"ពួកគេមាន ថាមពលតភ្ជាប់ ខ្លាំងពេក!" សុធា និយាយ។
ណារីតា ដឹងថា អាគមស្រមោល តែមួយមុខមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ។ នាងបានប្រើ អាគមពន្លឺ របស់នាងដើម្បីបង្កើត រលកសំឡេងព្យាបាល។ រលកនោះបានធ្វើឲ្យ វិញ្ញាណខ្សោយ ខ្លះចាប់ផ្តើម រត់គេច ដោយសារពួកគេបានភ្ញាក់ពីការគ្រប់គ្រង។
ប៉ុន្តែនៅចំកណ្តាលនៃ តំបន់ប្រាសាទបាក់បែក វិញ្ញាណ សាមុត បានលេចចេញជារូបរាងយ៉ាងខ្លី។ សាមុត មើលទៅដូចជា ក្មេងប្រុសម្នាក់ តែមានភ្នែកពណ៌បៃតងរស្មី និងមាន ពន្លឺវិញ្ញាណ ដ៏មហិមាចេញពីខ្លួន។
"អ្នកមិនអាចយកឈ្នះ អំណាចវិញ្ញាណសុទ្ធ បានទេ អ្នកយាមទ្វារ!" សាមុត ស្រែក។ សំឡេងរបស់គាត់ស្តាប់ទៅដូចជា សំឡេងរាប់រយនាក់ បញ្ចូលគ្នា។
ឈុត climax តូច៖ ការវាយប្រហាររបស់សាមុត
សាមុត បានបាញ់ ថាមពលវិញ្ញាណ ដ៏ធំមួយមកលើ សុធា និង ណារីតា។ ថាមពលនោះមានឥទ្ធិពលធ្វើឲ្យ មនុស្ស អាច មើលឃើញអតីតកាល ដ៏ឈឺចាប់របស់ខ្លួន។
សុធា បានឃើញ អតីតកាល ដែលគាត់រស់នៅតែម្នាក់ឯងក្នុង ទួលស្រមោល ទាំងឯកា។ ណារីតា បានឃើញ អតីតកាល ដែលនាងត្រូវបាន បុរីរស្មី ដាក់សម្ពាធឲ្យបោះបង់ ស្រមោល ចោល។
ពួកគេបានដួលចុះដោយការឈឺចាប់ផ្លូវចិត្ត។
"អ្នកខ្សោយ! ពន្លឺ និង ស្រមោល របស់អ្នក គឺជា ចំណុចខ្សោយ របស់ខ្លួនឯង!" សាមុត សើច។
ណារីតា បានងាកមកកាន់ សុធា។ នាងបានដឹងថា ការឈឺចាប់របស់ពួកគេ គឺជា ចំណង របស់ពួកគេ។ នាងបានដាក់ដៃរបស់នាងលើទ្រូងរបស់ សុធា។
"មិនពិតទេ! សាមុត! ការឈឺចាប់របស់យើង គឺជា កម្លាំង របស់យើង! យើងបានជ្រើសរើសវាមក!" ណារីតា ស្រែក។
ឈុតបញ្ចប់៖ ការរកឃើញច្រកទ្វារ
ពួកគេបានប្រើ ចំណងធាតុ របស់ពួកគេ ដើម្បីការពារ ស្មារតី របស់ពួកគេពីការគ្រប់គ្រងរបស់ សាមុត។
សុធា បានងើបឈរឡើងវិញ។ គាត់បានបាញ់ អាគមស្រមោលរួមបញ្ចូលគ្នា របស់គាត់ទៅកាន់ សាមុត។ សាមុត បានរលាយបាត់ទៅក្នុង ដី។
"គាត់បានដកខ្លួនហើយ!" សុធា និយាយ។
ណារីតា បានប្រើ អាគមមើលធ្លុះ របស់នាង ហើយបានរកឃើញ រន្ធថាមពល តូចមួយនៅក្នុងដី ដែលជា ច្រកទ្វារ ចូលទៅកាន់ អាណាចក្រវិញ្ញាណ របស់ សាមុត។
"គាត់មិនបានទៅណាទេ សុធា! គាត់កំពុងបង្កើត អាណាចក្រវិញ្ញាណ របស់គាត់នៅក្នុង ពិភពមនុស្ស!" ណារីតា ស្រែក។ "យើងត្រូវតែចូលទៅ! តែយើងត្រូវការ ជំនួយ!"