Sabah şehir garip derecede sessizdi. Bulutlar alçaktan geçiyor, hava yağmur kokuyordu. Denji camın kenarında oturmuş dışarı bakıyordu. Arkasında Reze ayakkabılarını giyerken konuştu:
"Bugün devriye var. Dış mahallede hareketlilik görmüşler."
Denji omuz silkti: "Halletiriz."
Power eline mızrağı alıp kapıya yöneldi: "Ben önden gidiyorum, ganimet bana ait."
Sokaklara çıktıklarında kasvet çöküyordu. Birkaç adım sonra havadaki metal kokusu hissedildi. Köşeyi döndüklerinde devasa, tel ve çivi parçalarından oluşan bir iblis meydana çıkmıştı. Çevredeki arabaları savuruyor, bağırışlar yükseliyordu.
Denji pimini çekti. Reze göz kırpmıştı ki bomba formuna geçti.
Power bağırdı: "DALIN!"
Savaş başladı.
Denji testereyle iblisin yan tarafını biçti ama yaratık hızla toparlandı, koca bir enkaz parçasını savurup Denji'yi yere çarptı. Reze havaya sıçrayıp patlamayla iblisi sarsarken Denji ayağa kalkmaya çalıştı.
"İyi misin?" diye bağırdı Reze.
"Yuvarlandım sadece!"
Power kanından yaptığı dev çekici indirirken iblis tiz bir çığlık attı ama hemen karşılık verdi. Keskin bir tel Reze'ye doğru savruldu.
Denji hiç düşünmeden öne atıldı.
"REZE!"
Testere darbesiyle teli kesti ama darbeyi engellerken savrulup sertçe yere düştü. Reze yanına koştu.
"Salak, kendini niye attın önüne?"
Denji gülerek: "Refleks…"
İblis tam üstlerine gelirken bu kez Power çığlık attı: "SİZ GEYİK YAPMAYI BIRAKIN!"
Power iblisin dikkatini çekerken Reze Denji'yi kolundan çekip kaldırdı.
"Beraber," dedi.
Denji başını salladı: "Beraber."
Reze arka arkaya patlamalarla iblisi sersemletti. Denji boşluğu yakalayıp testereyle hamle yaptı ama iblis son gücüyle çevresindeki telleri savurdu. Bir tel Power'ın yanına düşecek gibiydi.
Reze bunu gördü ve patlayarak yön değiştirdi, Power'ı geriye savurdu.
"Uff!" diye yere düştü Power.
İblis son hamlesine hazırlanıyordu. Denji gözlerini kısarak bağırdı:
"REZE, ŞİMDİ!"
Reze havaya yükselip tüm gücünü topladı. Denji testereyi devirdikçe iblisin gövdesini yarmaya başladı. Sonunda Reze'nin patlamasıyla yaratık tamamen dağıldı.
Ortada duman kalmıştı.
Power titrer halde ayağa kalktı: "Yemin ederim az daha kahramanca ölüyordum."
Denji: "Daha sana ölmek yok."
Reze sessizce Denji'ye baktı.
"Beni kurtardın," dedi.
Denji kafasını kaşıdı: "İkinci kez oluyor galiba."
Reze yaklaşarak: "Risk aldıysan sebebi var demektir."
Denji kısa bir an durdu. "Sen yanımdayken daha cesurum."
Bu söz ağzından çıkınca kendisi bile şaşırdı. Reze'nin bakışı yumuşadı.
Power ikisini yarıda kesti: "ROMANTİZM PAYDOS! Eve gidelim, acıktım."
Eve vardıklarında koltuklara yığıldılar. Reze Denji'nin kolundaki çiziklere baktı.
"Acıyor mu?"
"Biraz," dedi Denji.
Reze yavaşça elini uzattı, hafif dokundu. "Geçecek."
O dokunuş Denji'yi tuhaf şekilde sakinleştirdi.
Akşam çay içerken Denji mırıldandı: "Bugün… iyi savaştık."
Reze: "Çünkü birlikteydik."
Bir süre konuşmadan oturdular.
Denji içinden: "Onu kaybetme düşüncesi korkutuyor."
Reze de aynı şeyi düşünüyordu ama ses etmedi.
O gece yataklara çekilirken ikisinin zihninde tek bir fikir vardı:
Sadece omuz omuza savaşan iki kişi değillerdi artık.
Aralarında büyüyen şey, savaş kadar gerçekti.