Tünel, atılan her adımla daralıyordu.
Havada kül ağır ağır süzülüyor, soğuk taş duvarlar yalnızca ilerideki belirsiz gölgeleri yansıtan soluk gri bir ışığı geri veriyordu.
Aras nefessizdi.
Arkalarındaki adımlar artık ritmik değildi—sabırsızdı, açtı, yakındı.
tok… tok… tok…
"Lira… nereye kaçacağız?" dedi sesi çatlayarak.
Lira durdu.
Başını hafifçe yana eğdi; yüzüne tuhaf bir sakinlik yerleşti.
Sanki tünelin kendisini dinliyor, aynı zamanda Aras'ın göğsündeki ışığın nabzını duyuyordu.
"Buradan itibaren," dedi sessiz ama sarsılmaz bir tonla,
"birlikte çıkamayız."
Aras'ın kalbi sıkıştı.
"Ne? Neden? Başka bir yol yok mu?"
Lira bir adım geri çekildi.
Taş duvarın yüzeyi dalgalandı—suya düşen gölge gibi kıpırdadı.
Aras gözlerini kırptı.
"Nasıl…?"
Kül parçacıkları Lira'nın etrafında yükselmeye başladı;
önce saçlarının çevresinde ince bir hale oluşturdu,
sonra omuzlarında ve parmak uçlarında toplanarak bedenini kuşattı.
Tünelin solgun ışığı, Lira'nın bedenini çevredeki taşlarla aynı tona boyadı.
Aras geri adım attı.
"Lira… ne yapıyorsun? Sen… kimsin?"
Lira'nın gözleri griye döndü—tam duvar damarlarının renginde.
"Ben," diye fısıldadı,
"duvarlarla konuşabilirim. Onlar da beni saklar."
Aras'ın nefesi kesildi.
"Peki beni burada neden yalnız bırakıyorsun?"
Lira başını eğdi.
Kül, etrafında sıkı bir kabuk gibi birleşti.
Yüzünde hüzne benzeyen ama kaçınılmazlıkla ağırlaşmış bir ifade vardı.
"Bu bir terk ediş değil, Aras.
Bu bir yasadır.
Ben birleşirim. Ben izlerim…
Ama kaderine dokunamam."
Avucunu duvara koydu.
Ve duvar karşılık verdi.
Yüzey yumuşadı, içe doğru katlandı;
Lira'nın bedeni titreyen taşın içine çözülmeye başladı—
çizgileri eriyip kayan, kömürle çizilmiş bir taslak gibi kayaya karıştı.
Tam tamamen yok olmadan önce fısıldadı:
"Buradayım… seni izliyorum.
Ama yardım edemem.
Bu sınavı yalnız vermelisin."
Son silueti de taşın içine aktı.
Geride yalnızca soğuk bir yüzey kaldı—
ama taşın dokusu altında belirsiz bir titreşim vardı:
göz izlenimi veren ince bir varlık.
Aras artık tamamen yalnızdı.
GÖREV BAŞLIYOR
Arkasındaki adımlar daha da yaklaştı.
tok… tok…
Göğsündeki ışık titredi.
Havadaki kül yükseldi, onun çevresinde dönerek harflere biçimlendi.
Tünel karardı;
külün parıltısı ölü bir yıldız kadar soluktu.
Duvarın içinde, Lira'nın gölgemsi varlığı sadece izliyordu.
Hiç konuşmadı.
[GÖREV OLUŞTURULDU] KÜLBAĞLILARDAN KAÇ
Külbağlılar ışığını sezdi.
Hayatta kalmak için bir yol seçmelisin.
SEÇENEKLER
1) KARŞI DUR (Zor)
En az bir Külbağlıyı etkisiz hâle getir.
Ödül: Yüksek
Risk: Ölüm
2) KAÇ (Önerilen)
Tünellerden kaç, ışığını bastır, takibi kır.
Ödül: Küçük
Risk: Orta
Aras'ın boğazı kurudu.
Külbağlıların gölgeleri tünelin girişinde kalınlaşıyordu.
"Ben… henüz savaşamam," dedi fısıltıyla.
"Hayatta kalmak için… kaçmalıyım."
Göğsündeki ışık karararak sanki kararı onayladı.
"Kaçmayı seçiyorum."
Kül-harfler çözülmeden önce titreştiler:
[SEÇİM ONAYLANDI: KAÇIŞ]
🜂 Görev Adımları Güncellendi
Güvenli bir bölgeye ulaşIşığını bastırKülbağlı algısını kır
ÖDÜLLER (Kaçış Sınıfı — Küçük Kazanımlar)
Kül Toleransı +1
Kül solumak daha az acı verir; görüş ve zihin daha dayanıklı olur.
Işık Bastırma (Pasif Seviye 1)
Işığın kısa süreliğine sönebilir—takip zayıflar.
Kül-Alev Tohumu: %3 → %4
İç güçte küçük bir artış.
Titreşimleri biraz daha net hissedersin.
Psişik İz (Lira Bağı)
Duvarlarda Lira'nın gölge-varlığını paniklemeden hissedebilirsin.
(İletişim yok.)
Hafif Dayanıklılık Artışı
Nefes, refleks ve panik direncinde küçük güçlenme.
KAÇIŞ BAŞLIYOR
Bir gölge tünel zeminine düştüğünde Aras irkildi.
Külbağlılardan biri artık sadece birkaç metre ötedeydi—
uzun, küle batmış, korkunç.
Aras hızla döndü.
Göğsündeki ışık parladı—ve yeni kazandığı bastırma yeteneğiyle birden kısılıp sönük bir nabza dönüştü.
Ve Aras karanlık koridora doğru koştu.
Arkasında kül bulut gibi yükseldi,
taş duvarlar inledi,
adımları tünelde uğultulu yankılar bıraktı—
Ve duvarın içinde,
Lira'nın soluk gri silueti hareket etti;
taşın içinden sessizce onu izleyerek.
Bir tanık.
Asla bir kurtarıcı değil.
Aras'ın sınavı başlamıştı.