ជំពូកទី ១៧៖ ដង្ហើមនៃសន្តិភាព និងការដាស់អាវុធទេព
បន្ទាប់ពីបានយល់ព្រមតាមលក្ខខណ្ឌរបស់ ព្រះនាង ឆោមផា ពួកគេទាំងបីនាក់បានចូលទៅក្នុងបន្ទប់ពិសេសមួយនៅកណ្តាលព្រះរាជវាំងដែលពោរពេញទៅដោយ ថាមពលព្យាបាល ដ៏បរិសុទ្ធ។
ព្រះនាង ឆោមផា បានកាន់ បំពង់កែវដែលមានពន្លឺពណ៌បៃតងសុទ្ធ នោះ—វាគឺជា ដង្ហើមនៃសន្តិភាព។
ការដាស់ថាមពល
ធារក្ស បានអង្គុយចុះនៅពីមុខ ពូថៅច្រេះ ដែលនៅតែមើលទៅរិល និងគ្មានតម្លៃ។ សុវណ្ណរី បានអង្គុយក្បែរគេដើម្បីត្រៀមខ្លួនជួយការពាររាងកាយរបស់ ធារក្ស។
ព្រះនាង ឆោមផា បានបើក បំពង់កែវ នោះ។ ដង្ហើមនៃសន្តិភាព —ដែលជាថាមពលព្យាបាលនិងពន្លឺដ៏សុទ្ធមួយ—បានហូរចេញពីបំពង់កែវទៅលើ ពូថៅច្រេះ នោះយ៉ាងទន់ភ្លន់។
ហូសសស!
នៅពេលដែល ពន្លឺពណ៌បៃតងសុទ្ធ បានប៉ះនឹង ពូថៅច្រេះ នោះ រឿងដ៏អស្ចារ្យមួយបានកើតឡើង!
ភាព ច្រេះ ទាំងមូលរបស់ពូថៅបាន រលាយបាត់ ភ្លាមៗ ហាក់ដូចជាវាគ្រាន់តែជាផ្សែង។ អាវុធនោះបានប្រែទៅជា ពូថៅប្រាក់រលោង ដែលមានលម្អ ឆ្លាក់រូបធាតុបំផ្លាញ ពណ៌ខ្មៅយ៉ាងស្រស់ស្អាត!
រំញ័រ!
ពូថៅប្រាក់ នោះបានញ័រយ៉ាងខ្លាំងក្លា ហើយថាមពលរបស់ ធាតុបំផ្លាញ ដ៏បរិសុទ្ធមួយបានផ្ទុះឡើង! ថាមពលនោះមិនបានធ្វើឱ្យខូចខាតអ្វីឡើយ តែវាមានអារម្មណ៍ថា ត្រជាក់ស្រៀវ និង គ្រោះថ្នាក់ ខ្លាំងណាស់។
"កណ្តាប់ដៃនៃបាបកម្ម! ភ្ញាក់ឡើង!"
ពូថៅប្រាក់នោះបានហោះឡើងទៅលើអាកាស ហើយបានវិលជុំវិញខ្លួនរបស់ ធារក្ស។ ថាមពល ធាតុបំផ្លាញ របស់វាបានចាប់ផ្តើមបញ្ចូលទៅក្នុងខ្លួនរបស់ ធារក្ស!
ការផ្លាស់ប្តូររបស់ធារក្ស
ធារក្ស ស្រែកយំដោយការឈឺចាប់ និងការរំភើប។ រាងកាយរបស់គេបានស្រូបយក ថាមពលធាតុបំផ្លាញ នេះ—ដែលជាធាតុដ៏កម្របំផុតក្នុងចំណោមធាតុទាំងអស់!
ឆពណ្ណរង្សីពណ៌លឿង និង ពណ៌ស្វាយ របស់គេបានបង្វិលក្នុងល្បឿនយ៉ាងលឿន។
វិញ្ញាណប្រយុទ្ធ ធ្នូប្រាជ្ញាបុរាណ របស់គេបានបញ្ចេញ ពន្លឺពណ៌មាស ខ្លាំងជាងមុនរាប់សិបដង។
ការស្រូបយកថាមពលបានចំណាយពេលតែមួយម៉ោងប៉ុណ្ណោះ។ នៅពេលដែល ធារក្ស បានបើកភ្នែកឡើងវិញ ភ្នែករបស់គេបានចាំង ពន្លឺពណ៌ខ្មៅ ដ៏ស្រាល។
"ខ្ញុំ... ខ្ញុំអាចមានអារម្មណ៍ថា កម្លាំងថ្មី មួយនៅក្នុងខ្លួនខ្ញុំ! ខ្ញុំអាចប្រើ កណ្តាប់ដៃនៃបាបកម្ម ដោយមិនចាំបាច់បាត់បង់ កម្លាំងជីវិត ទៀតហើយ!" ធារក្ស ប្រកាស។
ពូថៅប្រាក់ នោះបានវិលជុំវិញខ្លួនរបស់ ធារក្ស រួចក៏បាត់ចូលទៅក្នុងចន្លោះវិញ្ញាណរបស់គេវិញ។
ព្រះនាង ឆោមផា ញញឹមដោយភាពរីករាយ៖ "អស្ចារ្យណាស់! ឥឡូវនេះ អ្នកមាន អាវុធទេពបុរាណ ពីរនៅក្នុងខ្លួនអ្នកហើយ! អ្នកពិតជា ទេពប្រយុទ្ធអាវុធវិញ្ញាណ! "
ពេលវេលាហ្វឹកហាត់ខ្លី
"ធារក្ស! យើងមានពេលត្រឹមតែ មួយខែ ទៀតប៉ុណ្ណោះមុនការប្រកួត! យើងត្រូវតែស្វែងរកវិធីប្រើ កណ្តាប់ដៃនៃបាបកម្ម នៅក្នុងការប្រយុទ្ធពិតប្រាកដ!"* សុវណ្ណរី និយាយដោយការតាំងចិត្ត។
ព្រះនាង ឆោមផា បានបោះជំហានទៅមុខ។
"ខ្ញុំនឹងអនុញ្ញាតឱ្យអ្នកហ្វឹកហាត់នៅក្នុង បន្ទប់សម្ងាត់ របស់ខ្ញុំ—ដែលជាកន្លែងដែលពេលវេលាដើរយឺតជាងខាងក្រៅ។ រាល់មួយថ្ងៃនៅខាងក្រៅ ស្មើនឹង បីថ្ងៃ នៅខាងក្នុង! ប្រើពេលវេលានេះឱ្យមានប្រយោជន៍!"
ពួកគេមាន ៩០ ថ្ងៃ នៅក្នុងបន្ទប់ហ្វឹកហាត់ដើម្បីត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ការប្រកួតដ៏ធំ និងប្រឈមមុខនឹង សម្ព័ន្ធដាវស្វាយ! Go...