ជំពូកទី ១៖ សញ្ញានៅក្នុងបណ្ណាល័យ (The Sign in the Library)
ឈុតបើកឆាក៖ ស្នេហាថ្មីក្នុងរូងងងឹត
រយៈពេលមួយខែបានកន្លងផុតទៅតាំងពីជ័យជម្នះលើ វិស្វករ សុគន្ធ។ សុធា និង ណារីតា បានរស់នៅជាមួយគ្នានៅក្នុង រូងអ្នកប្រមាញ់ ដោយបើកចំហរពី ទំនាក់ទំនងស្នេហា របស់ពួកគេ។
ពួកគេនៅតែជា អង្គភាពតុល្យភាព ដ៏មានប្រសិទ្ធភាពបំផុត ប៉ុន្តែភាពស្និទ្ធស្នាលរបស់ពួកគេកាន់តែជ្រៅទៅៗ។ ពេលនេះ ណារីតា មិនខ្លាច ស្រមោល របស់ សុធា ទៀតទេ តែបានរកឃើញ ភាពកក់ក្តៅ នៅក្នុងវា។
យប់នេះ ណារីតា បានចូលទៅក្នុង រូងលាក់អាវុធ របស់ សុធា ដើម្បីរក ផែនទីបុរាណ មួយ។
នាងបានរកឃើញ សៀវភៅស្បែកចាស់ មួយ ដែលមិនមានចំណងជើង។ នៅពេលដែលនាងប៉ះវា សៀវភៅ នោះបានបញ្ចេញ រលកអាគមស្រមោល ដ៏ខ្លាំងក្លាមួយ ដែលជា អាគមស្រមោលសុទ្ធ ដែលនាងមិនធ្លាប់មានអារម្មណ៍ពីមុនមក។
សុធា បានដើរចូលមក ហើយឃើញ ណារីតា កំពុងកាន់សៀវភៅនោះ។ ទឹកមុខរបស់គាត់ប្រែជា ភ័យស្លន់ស្លោ ភ្លាមៗ។
"ដាក់វាចុះ! ណារីតា! ខ្ញុំបានលាក់វាដោយហេតុផល!" សុធា និយាយដោយសំឡេងតឹងតែង។
ឈុតកណ្តាល៖ កំណត់ត្រាហាមឃាត់
ណារីតា មិនបានស្តាប់ទេ នាងបានបើក សៀវភៅស្បែកចាស់ នោះ។ វាមិនមែនជាសៀវភៅអាគមធម្មតាទេ តែជា កំណត់ត្រាហាមឃាត់ ដែលត្រូវបានគេលុបបំបាត់ចេញពីប្រវត្តិសាស្ត្រ បុរីរស្មី។
នៅក្នុងសៀវភៅនោះ មានគំនូរ និងអត្ថបទដែលពណ៌នាអំពី បុព្វបុរស របស់ អ្នកប្រើស្រមោល ពីជំនាន់ដើម។
ណារីតា បានអាន៖ "ធាតុស្រមោលសុទ្ធ មិនមែនជាអាគមដែលរៀនសូត្រទេ តែជា អំណោយធាតុ ដែលកើតមកជាមួយ អ្នកជ្រើសរើស។ អ្នកជ្រើសរើស ទាំងនោះត្រូវតែរស់នៅដោយឯកា ព្រោះ ការរួមបញ្ចូលគ្នា ជាមួយ ធាតុពន្លឺសុទ្ធ នឹងបណ្តាលឲ្យមាន ការរំលាយធាតុ ដែលនាំទៅដល់ មហន្តរាយអាណាចក្រ"។
នាងបានក្រឡេកមើលទៅ សុធា ដែលមានមុខស្លេកស្លាំង។
"សុធា... តើអ្នកជា... អ្នកជ្រើសរើសនៃស្រមោល មែនទេ? តើ ធាតុស្រមោល ដែលអ្នកប្រើ មិនមែនជាអាគមរៀនសូត្រទេឬ?" ណារីតា សួរដោយក្តីតក់ស្លុត។
សុធា ងក់ក្បាលដោយឈឺចាប់។ "ខ្ញុំមិនដែលប្រាប់អ្នកទេ ព្រោះខ្ញុំខ្លាច... បុរីរស្មី បានបង្រៀនយើងថា ការពិតនោះត្រូវតែលាក់ទុក"។
ឈុត climax តូច៖ ដំណើរទៅកាន់បណ្ណាល័យបុរីរស្មី
ណារីតា បានដឹងថា ពួកគេត្រូវការ ភស្តុតាង បន្ថែមទៀត។ ពួកគេបានធ្វើដំណើរទៅកាន់ បុរីរស្មី យ៉ាងសម្ងាត់នៅពេលយប់ ដើម្បីចូលទៅកាន់ បណ្ណាល័យកណ្តាល។
នៅពេលដែលពួកគេចូលទៅកាន់ ផ្នែកហាមឃាត់ នៃបណ្ណាល័យ ពួកគេបានរកឃើញ កំណត់ត្រា មួយទៀតដែលទាក់ទងនឹង អ្នកជ្រើសរើសនៃពន្លឺ។
ណារីតា បានបើកកំណត់ត្រានោះ។ នាងបានអានថា អ្នកជ្រើសរើសនៃពន្លឺ ក៏ត្រូវបានកំណត់ថាជា ធាតុពន្លឺសុទ្ធ ដែលត្រូវតែនៅឆ្ងាយពី ធាតុស្រមោលសុទ្ធ។
អ្វីដែលគួរឲ្យតក់ស្លុតនោះគឺ: នៅក្រោមអត្ថបទនោះ មានរូបភាព គ្រីស្តាល់ពន្លឺ ដែលនៅកណ្តាលមាន និមិត្តសញ្ញាផ្កា។ វាដូចគ្នាទៅនឹង ធាតុពន្លឺ ដែល ណារីតា តែងតែប្រើ។
"ខ្ញុំក៏ជា អ្នកជ្រើសរើសនៃពន្លឺ ដែរឬ?" ណារីតា ខ្សឹប។ "តើវាមានន័យថា... ជោគវាសនា របស់យើងគឺត្រូវតែបែកគ្នា?"
ឈុតបញ្ចប់៖ ការលេចចេញនូវអ្នកឃ្លាំមើល
ភ្លាមៗនោះ ពន្លឺអាគម នៅក្នុងបណ្ណាល័យក៏បានបើកឡើង។
លោកគ្រូ វីរៈ ដែលជា អ្នកឃ្លាំមើលវិទ្យាស្ថាន និងជា គ្រូអាគមជាន់ខ្ពស់ ម្នាក់នៅ បុរីរស្មី បានលេចមុខឡើង។ គាត់ជាបុរសចំណាស់ដែលមានភ្នែកម៉ឺងម៉ាត់ និងអាវធំពណ៌មាស។
"ខ្ញុំដឹងថាអ្នកទាំងពីរនឹងមកទីនេះ" លោកគ្រូ វីរៈ និយាយដោយសំឡេងត្រជាក់។ "ខ្ញុំដឹងពី សម្ព័ន្ធភាព របស់អ្នក ហើយខ្ញុំដឹងពី សេចក្តីស្រឡាញ់ របស់អ្នក។ តែខ្ញុំក៏ដឹងពី ជោគវាសនា របស់អ្នកដែរ"។
"ណារីតា! ខ្ញុំនឹងមិនអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកបំផ្លាញ ធាតុពន្លឺ របស់អាណាចក្រទេ។ អ្នកត្រូវតែបោះបង់ សុធា ចោល ហើយវិលត្រឡប់មក ពន្លឺ វិញ! សម្ព័ន្ធភាព របស់អ្នកនឹងនាំមកនូវ គ្រោះមហន្តរាយ!"
សុធា បានឈរនៅមុខ ណារីតា ហើយប្រើ អាគមស្រមោល របស់គាត់ដើម្បីការពារនាង។ "ខ្ញុំនឹងមិនបោះបង់នាងទេ!"
"ខ្ញុំមិនមែនជា សុគន្ធ ទេ សុធា" វីរៈ សើច។ "ខ្ញុំនឹងប្រើ អាគមបំបែកធាតុ ដើម្បីបញ្ឈប់អ្នក!"