ជំពូកទី ២៖ ការបដិសេធរបស់បុរីរស្មី (Borey Reaksmey's Rejection)
ឈុតបើកឆាក៖ ការរត់គេចពីពន្លឺ
នៅពេលដែល លោកគ្រូ វីរៈ បញ្ចេញ អាគមបំបែកធាតុ របស់គាត់ សុធា បានចាប់ដៃ ណារីតា ហើយប្រើ អាគមបិទបាំងល្បឿន របស់គាត់ដើម្បីគេចចេញពី បណ្ណាល័យកណ្តាល យ៉ាងលឿន។
ពួកគេបានរត់ទៅកាន់ រូងអ្នកប្រមាញ់ វិញ តែអារម្មណ៍របស់ពួកគេមិនបានស្ងប់ស្ងាត់ឡើយ។
"គាត់នឹងមិនឈប់ទេ! វីរៈ ជឿថាគាត់កំពុងការពារអាណាចក្រពី មហន្តរាយ" ណារីតា និយាយដោយទឹកមុខស្លេកស្លាំង។ "បើអ្វីដែលនៅក្នុងកំណត់ត្រានោះជាការពិត សម្ព័ន្ធភាព របស់យើង គឺគ្រាន់តែជា គ្រាប់បែកពេលវេលា ប៉ុណ្ណោះ"។
សុធា អង្គុយចុះ ហើយកាន់ សៀវភៅស្បែកចាស់ នោះ។ គាត់បានយល់ថា ការការពារ ដែលគាត់តែងតែធ្វើ គឺមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ។
ឈុតកណ្តាល៖ យុទ្ធសាស្ត្រនៃការដកខ្លួន
សុធា បានដឹងថា វីរៈ នឹងវាយប្រហារ ណារីតា មុនគេ ព្រោះ ពន្លឺបរិសុទ្ធ របស់នាងជា ធាតុសំខាន់ របស់អាណាចក្រ។ គាត់ក៏បានធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ឈឺចាប់បំផុត។
"ខ្ញុំត្រូវតែចាកចេញ" សុធា និយាយ។
ណារីតា ភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង។ "អ្វី? តើអ្នកនិយាយអ្វី?"
"ខ្ញុំនឹងដកខ្លួនចេញពី រូងអ្នកប្រមាញ់" សុធា ពន្យល់។ "វីរៈ នឹងឈប់តាមប្រមាញ់អ្នក បើខ្ញុំមិននៅក្បែរអ្នក។ ខ្ញុំនឹងក្លាយជា ស្រមោល ដែលមើលមិនឃើញម្តងទៀត។ ខ្ញុំមិនអាចប្រថុយឲ្យ ពន្លឺ របស់អ្នករលាយបាត់ដោយសារខ្ញុំបានទេ"។
ណារីតា បានក្រោកឈរឡើងដោយកំហឹង។ ទឹកភ្នែករបស់នាងបានចាប់ផ្តើមហូរ។ "អ្នកកំពុងនិយាយពី ជោគវាសនា របស់បុព្វបុរស! តែយើងបានជ្រើសរើស សេចក្តីស្រឡាញ់ របស់យើងហើយ!"
"សេចក្តីស្រឡាញ់ មិនសំខាន់ជាង ជីវិត របស់អាណាចក្រទេ ណារីតា" សុធា តបដោយសំឡេងបាក់ទឹកចិត្ត។ "បើកំណត់ត្រានោះជាការពិត អាគមរួមបញ្ចូលគ្នា របស់យើង គឺជា ការប្រមាថ ដល់ តុល្យភាពធាតុ"។
ឈុត climax តូច៖ ការសាកល្បងស្នេហា
ណារីតា បានដើរទៅរក សុធា ហើយឱបគាត់យ៉ាងណែន។
"ពេលយើងថើបគ្នា យើងមិនបាន រលាយបាត់ ទេ សុធា! យើងបានបង្កើត អាគមថ្មី! អ្នកមិនអាចបោះបង់ខ្ញុំបានទេ ព្រោះខ្ញុំជា ពន្លឺ ដែលអ្នកត្រូវតែការពារ! ហើយអ្នកជា ស្រមោល ដែលខ្ញុំត្រូវតែដឹកនាំ!"
នាងបានដក ថ្មបន្តោងរលោង ចេញពីករបស់នាង។ "ថ្ម នេះបង្ហាញថា យើងជា អ្នកយាមទ្វារវិញ្ញាណ! យើងមាន ជម្រើស លើសពី ជោគវាសនា!"
សុធា បានចាប់ដៃរបស់ ណារីតា ដែលកាន់ ថ្មបន្តោង នោះ។ គាត់បានឃើញ ការប្តេជ្ញាចិត្ត របស់នាង ហើយដឹងថាគាត់មិនអាចរស់នៅដោយគ្មាននាងបានទេ។ ការដែលគាត់ព្យាយាម ដកខ្លួន គឺគ្រាន់តែជាការភ័យខ្លាចប៉ុណ្ណោះ។
"តើយើងគួរធ្វើដូចម្តេច?" សុធា សួរ។ នេះជាលើកទីមួយហើយ ដែលគាត់សុំ យោបល់ ពី ណារីតា ក្នុងកាលៈទេសៈធ្ងន់ធ្ងរ។
ឈុតបញ្ចប់៖ ការសម្រេចចិត្តរកការពិត
ណារីតា បានបង្ហាញ កំណត់ត្រាហាមឃាត់ នោះដល់ សុធា។ នៅក្នុងទំព័រចុងក្រោយ មាន ផែនទី តូចមួយ។
"យើងត្រូវទៅកាន់ទីនេះ" ណារីតា ពន្យល់។ "នេះជា ប្រាសាទបុរាណ ដែលជាទីតាំងដើមនៃ ធាតុស្រមោលសុទ្ធ និង ធាតុពន្លឺសុទ្ធ មុនពេលពួកគេត្រូវបានបំបែក។ យើងត្រូវតែជួប វិញ្ញាណបុរាណ ដែលជាអ្នកបង្កើតអាគមនេះ"។
សុធា ងក់ក្បាល។ លោកគ្រូ វីរៈ នឹងតាមប្រមាញ់ពួកគេ តែពួកគេគ្មានជម្រើសអ្វីក្រៅពីប្រឈមមុខនឹង ការពិត របស់ពួកគេទេ។
"យើងទៅ! ណារីតា។ បើ ជោគវាសនា របស់យើងគឺត្រូវបែកគ្នា យើងនឹងប្រយុទ្ធជាមួយវា! ពន្លឺ និង ស្រមោល នឹងមិនបែកគ្នាទេ ដរាបណា សេចក្តីស្រឡាញ់ របស់យើងនៅតែមាន!"
ពួកគេទាំងពីរបានលោតចេញពី រូងអ្នកប្រមាញ់ ឆ្ពោះទៅកាន់ ប្រាសាទបុរាណ ដោយដឹងថា ដំណើរនេះមិនមែនជាការប្រមាញ់សត្រូវទេ តែជាការប្រមាញ់ អត្តសញ្ញាណ របស់ពួកគេផ្ទាល់។