ជំពូកទី ៣០: អន្ទាក់នៅកំពង់ផែ និងមហាសមុទ្រអណ្ដែត
ធារក្ស និង សុវណ្ណរី បានសម្រេចចិត្តចូលទៅក្នុង ទីក្រុងកំពង់ផែវារី ដែលជាទីក្រុងដ៏ធំតែមួយគត់ដែលភ្ជាប់ទៅនឹង មហាសមុទ្រអណ្ដែត។ ពួកគេបានប្រើជំនាញបិទបាំងរបស់ពួកគេ ប៉ុន្តែភាពតានតឹងនៅទីក្រុងគឺអាចកាត់ផ្តាច់បានដោយកាំបិត។
១. ការរឹតបន្តឹងរបស់សម្ព័ន្ធដាវស្វាយ
នៅច្រកចូលកំពង់ផែ មាន គ្រូវិញ្ញាណ របស់ សម្ព័ន្ធដាវស្វាយ រាប់សិបនាក់កំពុងឈរយាមការចេញចូល។ ពួកគេទាំងអស់សុទ្ធតែមាន ឆពណ្ណរង្សីពណ៌ស្វាយ និងខ្មៅ។ ដឹកនាំដោយ មហាគ្រូវិញ្ញាណ (ឋានៈទី ៤) ម្នាក់ដែលជា អ្នកតាមដាន របស់ ស្តេចហោះហើរ។
មហាគ្រូវិញ្ញាណ ស្រែកទៅកាន់អ្នកធ្វើដំណើរ៖ "គ្មាននរណាម្នាក់ត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យចូលទៅកាន់ មហាសមុទ្រអណ្ដែត ដោយគ្មានការអនុញ្ញាតពី សម្ព័ន្ធដាវស្វាយ ទេ! អ្នកណាដែលលាក់បាំង វត្ថុបុរាណ ណាមួយនឹងត្រូវចាប់ខ្លួន!"
ធារក្ស និង សុវណ្ណរី បានលាក់ខ្លួននៅក្នុងហ្វូងមនុស្ស។ សុវណ្ណរី បានប្រើ ផ្កាឈូករ័ត្នវិញ្ញាណ របស់នាងដើម្បីបិទបាំងក្លិនរបស់ពួកគេទាំងស្រុង។ ពួកគេបានចូលទៅក្នុងទីក្រុងដោយស្ងៀមស្ងាត់។
២. ការលួចនាវាវិញ្ញាណ
ដើម្បីទៅដល់ មហាសមុទ្រអណ្ដែត ពួកគេត្រូវការ នាវាវិញ្ញាណ ពិសេសដែលអាចហោះហើរបាន។ ពួកគេបានរកឃើញ នាវាវិញ្ញាណ ដ៏តូចមួយដែលត្រូវបានយាមយ៉ាងតឹងរ៉ឹងដោយទាហានសម្ព័ន្ធដាវស្វាយពីរនាក់។
ធារក្ស និយាយដោយខ្សឹប៖ "យើងត្រូវតែវាយប្រហារយ៉ាងលឿន! បងស្រី សុវណ្ណរី! ត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ ផ្កាឈូករ័ត្នការពារអមតៈ!"
ធារក្ស បានបាញ់ ព្រួញល្បឿនខ្យល់ ពីរដើមទៅលើទាហានទាំងនោះ។ ព្រួញនោះមានល្បឿនលឿនខ្លាំងណាស់ ពួកវាបានបុកចំ ចំណុចសរសៃវិញ្ញាណ សំខាន់របស់ទាហានទាំងពីរ ធ្វើឲ្យពួកគេ សន្លប់ ដោយគ្មានសំឡេង!
ហូសសស!
ដោយសារ ធាតុខ្យល់ របស់ ធារក្ស មានល្បឿនលឿន គេអាចធ្វើសកម្មភាពនេះបានដោយមិនមាននរណាម្នាក់ចាប់អារម្មណ៍ឡើយ។ ពួកគេបានលោតចូលទៅក្នុង នាវាវិញ្ញាណ នោះភ្លាមៗ។
៣. ដំណើរទៅកាន់មហាសមុទ្រអណ្ដែត
ធារក្ស បានចាប់ផ្ដើមបញ្ជា នាវាវិញ្ញាណ នោះឡើងទៅលើមេឃ។ ពួកគេបានធ្វើដំណើរទៅទិសខាងកើតអស់ជាច្រើនម៉ោង។
នៅទីបំផុត ពួកគេបានទៅដល់ មហាសមុទ្រអណ្ដែត!
វាជាទិដ្ឋភាពដែលមិនគួរឱ្យជឿ! ផ្ទៃ ទឹកសមុទ្រ ដ៏ធំមួយបានអណ្ដែតនៅលើមេឃយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់ ហាក់ដូចជាវាជា កញ្ចក់ពណ៌ខៀវ ដ៏ធំដែលត្រូវបានបង្វែរចុះក្រោម។ ពពកបានអណ្តែតនៅក្រោមផ្ទៃទឹកសមុទ្រនោះ។
សុវណ្ណរី បើកភ្នែកធំៗ៖ "វាពិតជា រឿងព្រេង មែន! ខ្ញុំមិនជឿថាផ្ទៃទឹកអាចអណ្ដែតលើមេឃបែបនេះទេ!"
ធារក្ស បានយក ខ្យល់ដង្ហើមនៃមេឃ (កូនសោរទេពទីពីរ) ចេញមក។ ចិញ្ចៀនមាស នោះបានបញ្ចេញពន្លឺយ៉ាងខ្លាំង ហើយបានចង្អុលបង្ហាញទៅកាន់ ចំកណ្តាល នៃផ្ទៃទឹកអណ្ដែតនោះ។
"វានៅទីនោះ! អាវុធទេពទីបីត្រូវតែលាក់ខ្លួននៅក្រោមផ្ទៃ មហាសមុទ្រអណ្ដែត!"
៤. ការលេចមុខរបស់នាគទឹក!
នៅពេលដែលពួកគេកំពុងចូលទៅជិត មហាសមុទ្រអណ្ដែត ស្រាប់តែមាន ស្រមោល ដ៏ធំមួយបានផុសចេញពីពពកខាងក្រោម។
វាគឺជា សត្វវិញ្ញាណ ដ៏ធំមួយដែលមានរូបរាងដូច នាគទឹក! វាមាន ឆពណ្ណរង្សីពណ៌ខៀវ ដ៏ភ្លឺចិញ្ចាចបី។ វាគឺជា ស្តេចនាគទឹក—ជា សត្វវិញ្ញាណកម្រិត ស្តេចវិញ្ញាណ (ឋានៈទី ៥)!
ស្តេចនាគទឹក គ្រហឹម សំឡេងរបស់វាបានធ្វើឲ្យ ផ្ទៃទឹកអណ្ដែត ទាំងមូលញ័រ៖ "មនុស្ស! ខ្ញុំជាអ្នកការពារ អាវុធទេពធាតុទឹក! អ្នកណាហ៊ានបំពានដែនកំណត់នេះ នឹងត្រូវលង់ទឹកស្លាប់!"
នាគទឹក បានបាញ់ ដុំថាមពលទឹកកក ដ៏ធំមួយមករកពួកគេ! នាវាវិញ្ញាណ របស់ពួកគេត្រូវបានគ្របដណ្តប់ដោយដុំទឹកកកនោះភ្លាមៗ!
(បញ្ចប់ជំពូកទី ៣០)
💬 ដល់ពេលសួរអ្នកអាន!
សូម Comment ប្រាប់ខ្ញុំផង! ធារក្ស កំពុងប្រឈមមុខនឹង ស្តេចនាគទឹក (ឋានៈទី ៥)! តើអ្នកគិតថា៖
១. តើ ធារក្ស នឹងប្រើវិធីអ្វីដើម្បី ទម្លុះ ផ្ទៃទឹកអណ្តែត និងគេចចេញពីការវាយប្រហាររបស់ នាគទឹក?
២. តើអ្នកពេញចិត្តនឹងរឿងរហូតដល់ជំពូកនេះទេ? សូម វាយតម្លៃ (Rate) រឿងនេះពី ១ ដល់ ៥! (១ គឺមិនពេញចិត្ត, ៥ គឺអស្ចារ្យ!)