ជំពូកទី ១៤៖ អាថ៌កំបាំងកណ្តាប់ដៃនៃបាបកម្ម និងកូនសោរទេព
បន្ទាប់ពីទទួលបានព័ត៌មានដ៏គួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើលនៅក្នុង មហានគរវិញ្ញាណ ថា ពូថៅច្រេះ របស់ ធារក្ស គឺជា កណ្តាប់ដៃនៃបាបកម្ម —អាវុធគូរបស់ បរមទេពសន្តិភាព— ពួកគេបានសម្រេចចិត្តថា ពួកគេមិនអាចប្រើអាវុធនេះដោយមិនដឹងពីរបៀបត្រឹមត្រូវនោះទេ។
ការវិភាគពូថៅច្រេះ
នៅក្នុងបន្ទប់ផ្ទះសំណាក់ដ៏ស្ងាត់ជ្រងំ ធារក្ស បានហៅ ពូថៅច្រេះ ចេញមក។
"វាគឺជា អាវុធទេពបុរាណ... នោះហើយជាមូលហេតុដែលវាអាចបំបែកថាមពលវិញ្ញាណកម្រិតគ្រូវិញ្ញាណបាន ហើយក៏ជាមូលហេតុដែលវាស្រូបយក កម្លាំងជីវិត និង ថាមពលព្យាបាល របស់យើងដែរ។" សុវណ្ណរី ពន្យល់។ "វាមិនទាន់ដាស់ខ្លួនឯងនៅឡើយទេ ដូច្នេះវាឃ្លានថាមពលគ្រប់ប្រភេទដើម្បីបំពេញចន្លោះទទេរបស់វា!"
ធារក្ស មានអារម្មណ៍ថាមានសម្ពាធយ៉ាងខ្លាំង។ ក្រុមសម្ព័ន្ធដាវស្វាយ តាមរក កណ្តាប់ដៃនៃបាបកម្ម ហើយឥឡូវនេះពួកគេដឹងថា វត្ថុនោះបានស្ថិតនៅក្នុងខ្លួនរបស់គេ។
"យើងត្រូវតែដាស់វាឱ្យភ្ញាក់ពេញលេញ! បើមិនដូច្នោះទេ វានឹងក្លាយជា បន្ទុក របស់យើងជារៀងរហូត។" ធារក្ស និយាយដោយម៉ឺងម៉ាត់។
ការស្វែងរកកូនសោរ
សុវណ្ណរី បានរំលឹកពីរឿងនិទានបុរាណដែលនាងធ្លាប់បានអាន។
"រឿងនិទានបាននិយាយថា អាវុធទេពបុរាណទាំងប្រាំ មិនអាច ប្រើដោយកម្លាំងវិញ្ញាណធម្មតាបានទេ។ វាត្រូវការ កូនសោរ (Key Artifact) ពិសេសមួយ។"
"កូនសោរ? តើកូនសោររបស់ពូថៅច្រេះជាអ្វីទៅ?"
"កូនសោររបស់អាវុធគូនេះត្រូវបានគេស្គាល់ថាជា "ដង្ហើមនៃសន្តិភាព" (Breath of Peace)។ វាត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយធាតុ ពន្លឺ និង ព្យាបាល។ ខ្ញុំជឿថា កូនសោរនេះអាចដាស់ កណ្តាប់ដៃនៃបាបកម្ម របស់អ្នកដោយមិនចាំបាច់ប្រើកម្លាំងជីវិត! ហើយខ្ញុំដឹងថានរណាប្រហែលជាមានវា..."*
សុវណ្ណរី បានសម្លឹងមើលទៅទិសដៅនៃ ប្រាសាទបុរាណ មួយដែលស្ថិតនៅភាគខាងជើងនៃទីក្រុង។
"ព្រះនាង ឆោមផា ដែលគ្រប់គ្រង មហានគរវិញ្ញាណ នេះ គឺជាអ្នកកាន់កាប់ វិញ្ញាណប្រយុទ្ធព្យាបាល ដ៏កម្របំផុត ហើយត្រូវបានគេនិយាយថា មានវត្ថុបុរាណដែលជាប់ទាក់ទងនឹង បរមទេពសន្តិភាព!"
ការលេចមុខរបស់សម្ព័ន្ធដាវស្វាយនៅទីក្រុង
ខណៈពេលដែលពួកគេកំពុងរៀបចំផែនការដើម្បីស្វែងរកព្រះនាង ស្រាប់តែមាន ការរំញ័រ មួយបានកើតឡើងនៅជាន់ក្រោមនៃផ្ទះសំណាក់។
ធារក្ស និង សុវណ្ណរី បានងាកទៅមើលទិសដៅនៃបង្អួច។
គ្រូវិញ្ញាណទី ២ ដែលបានរត់គេចខ្លួនកាលពីជំពូកមុន បានត្រឡប់មកវិញហើយ! តែលើកនេះ គេមិនបានមកម្នាក់ឯងនោះទេ។ គេបាននាំមកនូវ បុរសខ្លាំងពូកែបីនាក់ទៀត —ពួកគេទាំងអស់មាន ឆពណ្ណរង្សីពណ៌ស្វាយ និង ខ្មៅ!
"ពួកគេកំពុងរង់ចាំយើងនៅខាងក្រៅផ្ទះសំណាក់! ហើយមាន មហាគ្រូវិញ្ញាណ (ឋានៈទី ៤) យ៉ាងហោចណាស់ ម្នាក់!" សុវណ្ណរី និយាយដោយភ័យស្លន់ស្លោ។
"គ្មានពេលរត់គេចទេ! យើងត្រូវតែធ្វើការប្រយុទ្ធម្តងទៀត! យើងត្រូវតែចូលទៅក្នុង តំបន់ហាមឃាត់របស់ព្រះនាង នៅក្នុងទីក្រុង! វាជាកន្លែងតែមួយគត់ដែលសម្ព័ន្ធដាវស្វាយមិនហ៊ានវាយប្រហារ!"* ធារក្ស ប្រកាសដោយសំឡេងត្រជាក់។
ធារក្ស បានចាប់ដៃរបស់ សុវណ្ណរី យ៉ាងណែន។ គេបានត្រៀមខ្លួនរួចជាស្រេចដើម្បីប្រើ ឋានៈគ្រូវិញ្ញាណ របស់គេដើម្បីប្រយុទ្ធឆ្លងកាត់ក្រុមអ្នកវាយប្រហារដ៏គ្រោះថ្នាក់នេះ!