ជំពូកទី ១៥៖ សមរភូមិនៅក្នុងទីក្រុង និងជញ្ជាំងនៃព្រះរាជវាំង
ការប្រឈមមុខដាក់គ្នានៅក្នុង មហានគរវិញ្ញាណ គឺជៀសមិនរួច។ ធារក្ស និង សុវណ្ណរី បានដឹងថា ពួកគេមានគោលដៅតែមួយគត់៖ ទៅដល់ តំបន់ហាមឃាត់ នៃព្រះនាង ឆោមផា។
ការវាយលុកដ៏គ្រោះថ្នាក់
គ្រូវិញ្ញាណទី ២ ដែលបានរត់គេចខ្លួនកាលពីមុន បានឈរនៅមុខ មហាគ្រូវិញ្ញាណ (ឋានៈទី ៤) ម្នាក់ និង គ្រូវិញ្ញាណ ពីរនាក់ទៀត។ ពួកគេទាំងបួននាក់បានព័ទ្ធជុំវិញផ្ទះសំណាក់ទាំងមូល។
"កុំព្យាយាមរត់គេច! ពូថៅច្រេះនោះជារបស់ សម្ព័ន្ធដាវស្វាយ! អ្នកត្រូវតែប្រគល់វាឱ្យយើង!" គ្រូវិញ្ញាណទី ២ ស្រែក។
មហាគ្រូវិញ្ញាណ (ដែលមាន ឆពណ្ណរង្សីពណ៌ខ្មៅ ពីរ) មិនបាននិយាយអ្វីច្រើនទេ តែភ្នែករបស់គេបានសម្លឹងទៅលើ ធារក្ស ដោយក្ដីលោភលន់។
"ជំនាញមហាគ្រូទី ១៖ ដែនកំណត់ភាពទន់ខ្សោយ!"
ឆពណ្ណរង្សីពណ៌ខ្មៅ របស់គេបានបញ្ចេញ កម្លាំងសង្កត់ ដ៏មហិមាដែលបានគ្របដណ្ដប់លើផ្លូវថ្នល់ទាំងមូល ធ្វើឱ្យអ្នកចម្បាំងវិញ្ញាណដទៃដែលនៅក្បែរនោះដួលចុះទៅលើដី។
"នេះគឺជាថាមពលរបស់ឋានៈទី ៤! ថាមពលសង្កត់គឺខ្លាំងពេក!" ធារក្ស គិត ខណៈដែលគេត្រូវបង្ខំឱ្យប្រើ ឆពណ្ណរង្សីពណ៌ស្វាយ របស់គេដើម្បីទប់ទល់។
ការបំបែករបាំងការពារ
"បងស្រី សុវណ្ណរី! យើងត្រូវតែឆ្លងកាត់ពួកគេ! ត្រៀមខ្លួនប្រើ ផ្កាឈូករ័ត្នបង្កើនកម្លាំង!"* ធារក្ស ស្រែក។
ធារក្ស បានហៅ ធ្នូប្រាជ្ញាបុរាណ ចេញមក ហើយទាញព្រួញបីដើមក្នុងពេលតែមួយ។
"ជំនាញថ្មី៖ ព្រួញអណ្តាតភ្លើងបីជាន់!"
ព្រួញទាំងបីបានហោះចេញទៅដោយមាន ធាតុភ្លើង ដ៏កាចសាហាវ សំដៅទៅលើ គ្រូវិញ្ញាណ ពីរនាក់ និង គ្រូវិញ្ញាណទី ២។
សុវណ្ណរី បានធ្វើសកម្មភាពភ្លាមៗ។ នាងបានប្រើ ផ្កាឈូករ័ត្នបង្កើនកម្លាំង របស់នាងទៅលើ ធារក្ស។ ថាមពលវិញ្ញាណរបស់ ធារក្ស បាន កើនឡើងទ្វេដង មួយភ្លែត!
ផ្ទុះ!
ព្រួញបីជាន់របស់ ធារក្ស បានផ្ទុះជាមួយនឹងជំនាញការពាររបស់គ្រូវិញ្ញាណទាំងបីនាក់ ធ្វើឱ្យពួកគេត្រូវបង្ខំចិត្តដកថយមួយជំហាន!
"ឥឡូវនេះ!"*
ធារក្ស បានចាប់ដៃ សុវណ្ណរី ហើយពួកគេទាំងពីរបានរត់ឆ្លងកាត់ចន្លោះដែលទើបនឹងកើតឡើងនោះ សំដៅទៅលើ ព្រះរាជវាំង ដែលមើលទៅឆ្ងាយ។
ការប្រយុទ្ធជាមួយមហាគ្រូវិញ្ញាណ
មហាគ្រូវិញ្ញាណ នោះខឹងសម្បារយ៉ាងខ្លាំងដែលក្មេងឋានៈទី ៣ ហ៊ានវាយបកគេ។
"ជំនាញមហាគ្រូទី ២៖ ការវាយប្រហារបាក់បែក!"
បុរសនោះបានបាញ់ ដុំថាមពលពណ៌ខ្មៅ មួយដែលបានបង្កកខ្យល់ទាំងអស់នៅពីក្រោយពួកគេ! ថាមពលនោះធ្វើដំណើរលឿនជាងពួកគេរត់ទៅទៀត។
ធារក្ស ដឹងថា គេមិនអាចគេចផុតបានឡើយ។ គេបានបែរមុខមកវិញ ហើយសម្រេចចិត្តប្រើ ពូថៅច្រេះ ជាលើកចុងក្រោយដើម្បីការពារខ្លួន!
"ខ្ញុំមិនខ្វល់ទេ! ខ្ញុំត្រូវតែរស់រានមានជីវិតដើម្បីដាស់វា!"
គេបានហៅ ពូថៅច្រេះ ចេញមក ហើយបានប្រើវាដើម្បីកាត់ទម្លុះ ដុំថាមពលពណ៌ខ្មៅ នោះ!
ប៊ឹសស!
ដុំថាមពលពណ៌ខ្មៅរបស់មហាគ្រូវិញ្ញាណបាន បាក់បែក ទៅជា ចំណែកៗ នៅពេលដែលវាប៉ះនឹង ពូថៅច្រេះ! ថាមពលធាតុបំផ្លាញរបស់ពូថៅច្រេះបានបង្ហាញខ្លួនវាម្តងទៀត។
មហាគ្រូវិញ្ញាណ នោះឈរស្ងៀមស្ងាត់ដោយការភ័យខ្លាចយ៉ាងខ្លាំង។ "នោះគឺជា កណ្តាប់ដៃនៃបាបកម្ម ពិតប្រាកដ! វាអាចបំផ្លាញថាមពលរបស់ខ្ញុំ!"
ខណៈពេលដែល មហាគ្រូវិញ្ញាណ នោះនៅស្ងៀមស្ងាត់ ធារក្ស និង សុវណ្ណរី បានរត់ទៅដល់ ជញ្ជាំងដ៏ខ្ពស់ នៃ ព្រះរាជវាំង ហើយលោតឆ្លងកាត់វា។
កន្លែងសុវត្ថិភាព
នៅពេលដែលពួកគេចូលទៅក្នុងបរិវេណព្រះរាជវាំងភ្លាម ស្រាប់តែមាន រនាំងការពារពណ៌មាស ដ៏ភ្លឺចិញ្ចាចមួយបានលេចឡើងនៅពីលើពួកគេ ដោយការពារពួកគេពីការវាយប្រហារណាមួយពីខាងក្រៅ។
មហាគ្រូវិញ្ញាណ នោះបានមកដល់ជញ្ជាំង ហើយបានវាយប្រហាររនាំងនោះ ប៉ុន្តែគ្មានលទ្ធផលអ្វីឡើយ។
"នេះគឺជា ដែនកំណត់រាជវាំង! វាជាកន្លែងដែល សម្ព័ន្ធដាវស្វាយ មិនហ៊ានចូល!" គ្រូវិញ្ញាណទី ២ ស្រែកដោយកំហឹង។
នៅចំពោះមុខ ធារក្ស និង សុវណ្ណរី មាន ទាហានរាជវាំង ដែលមាន គ្រឿងសស្ត្រាវុធមាស មួយក្រុមធំកំពុងឈរត្រង់ ត្រៀមខ្លួនការពារពួកគេ។ ហើយនៅកណ្តាលនៃទាហានទាំងនោះ មាន នារីដ៏ស្រស់ស្អាត ម្នាក់ ដែលពាក់ មកុដរាជវាំង ហើយមាន ឆពណ្ណរង្សីពណ៌មាស ដ៏ភ្លឺចិញ្ចាចវិលជុំវិញខ្លួន... នាងគឺជា ព្រះនាង ឆោមផា!
Go Go