Güneş tepede, hava sinir bozucu derecede sıcak. İstanbul'un nemi nefes aldırtmıyor. Sokaklar kalabalık ama şehirde belli belirsiz bir huzursuzluk dolaşıyor.
Ari hızlı adımlarla Kirkor'un bulunduğu binaya girer, eski bir odanın kapısını açar. İçeride klima bile yoktur; sadece ağır bir buhar kokusu.
Kirkor sandalyesinde yarı uzanmış, elinde bir tesbih çeviriyordur.
⸻
1. SAHNE: Ari & Kirkor – Planın Kökü
Kirkor:
"Ne çıktı? Dost mu, düşman mı?"
Ari:
"Dost."
Kirkor (başını sallayarak):
"İyi."
Ari derin bir nefes alır.
Ari:
"Ne dersin?"
Kirkor:
"Yattı derim kafama. Kolay satmaz o."
Ari:
"Ben de öyle diyorum."
Kısa bir sessizlik olur. Dışarıdan sadece martı sesleri duyulur.
Ari:
"Peki bu işe nasıl başlarız?"
Ari cümleyi bitiremeden Kirkor sözünü keser:
Kirkor:
"Öldürecekler. Kesin öldürecekler."
Ari kaşlarını çatar.
Ari:
"Ya kimi öldürecekler?"
Kirkor:
"Payı değil… paydayı."
Ari:
"Kim o payda?"
Kirkor:
"Kabadayı kaba yla dayımıdır."
Ari:
"Sülo mu?"
Kirkor:
"Sanmam. Sen istemiyor muydun Kekoyu kesmeyi?"
Ari:
"İstiyordum. İstiyorum. İsteyeceğim."
Kirkor:
"O zaman kestir Kekoyu."
Ari:
"Kestireceğiz de… nasıl?"
Kirkor:
"Düşüneceğiz."
Ari gözlerini kısar, masadaki eski haritaya bakar.
Ari:
"Bana kalırsa onu gözlerden düşürmek en mantıklısı.
Bizim Halit'le Kekoyu bir işe sokalım."
Kirkor:
"Masa buna izin verir mi?"
Ari:
"Masayı da dahil edeceğiz."
Kirkor:
"Kafandaki nedir?"
Ari:
"Suriyeye silah kaçırmak."
Kirkor bir an durur. Gözleri büyür.
Kirkor:
"Hangi Suriye?"
Ari:
"Yeni hükümete."
Kirkor:
"Bu büyük risk… hatta aptallık."
Ari:
"Biliyorum. Ama işi yapacak olan aptal zaten.
Nasıl olsa cahil, kör."
Kirkor (gülerek):
"Bu kör cahil hemen ikna olur mu diyorsun?"
Ari:
"Olur."
Kirkor:
"Peki ona ne rol vereceksin?"
Ari:
"Malların güvenliğini sağlamak."
Kirkor:
"Eee?"
Ari yüzüne o karanlık, ince gülüşü yerleştirir.
Ari:
"Malları kaptıracağız."
Kirkor kahkaha atar.
Kirkor:
"Sen parayı feda etmezdin."
Ari:
"Ben kazanıyorum Kirkor… kaybetmiyorum."
Loş oda ağır bir sessizliğe gömülür.